Theatermaakster Nicoline van de Beek valt na het sterven van haar geliefde in het na-bestaan. Ze maakte hierover deze voorstelling, over haar 7 seizoenen sterven, liefde en rouw. Aarde en natuur worden haar troost.
Bij toeval hoort ze dat de verlaten boomgaard vlakbij haar huis te koop staat. Aangemoedigd door haar kinderen die voor het eerst weer stralende ogen bij haar zien, koopt ze de grond. “Ik was in de rouw, ik verloor mijn allerliefste. Hier begon ik, met mijn kop in de wind, te werken aan herstel. Van de bomen, van mijzelf, van anderen die zich bij mij aansloten. In het diepe blauw na het zwart van de nacht. Op weg naar een nieuwe dag, met de belofte dat het lichter zal worden. Hoe dan ook.”
Nicoline van de Beek is een vertelster, die tot haar verdriet en verbijstering merkte dat in gesprekken met bekenden de naam en de verhalen van haar man al gauw verdwenen. “Ook al was ons leven met veel moois gevuld, ik was veel herinneringen kwijt”. Help me te herinneren, vraagt ze haar omgeving, en blijf zijn naam noemen. Herinneren en praten over rouw zijn voor haar een belangrijke drijfveer om deze solovoorstelling te maken voor iedereen die met rouw te maken heeft.
Al vele jaren maakt Nicoline ter Beek voorstellingen. De Tuinvrouw & De Dood heeft zij als try-out gespeeld voor Stichting TrösT in najaar 2023. Nu programmeert de stichting deze solovoorstelling ter gelegenheid van het 10-jarige jubileum. Naar hun activiteiten komen mensen die te maken hebben met rouw of iemand kennen die rouwend is. Dat kan langer of korter geleden zijn. De voorstelling zal met een kort nagesprek begeleid worden, voor wie dat wil.
Foto: William Hoogteyling
